ഹൃദയത്തില്‍ വേദനയും നിരാശയും നിറയുന്നത്
അപ്പോഴെല്ലാം ഞാന്‍ എന്റെ കൈകളുടെ
ബലക്ഷയത്തെക്കുറിച്ച് ബോധാവാനാകുന്നു.
നിന്നോട് ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്കാനാകാത്തതില്‍
രോഷാകുലനാകുന്നു
രക്തം തിളച്ചു മറിയുമ്പോള്‍ പിന്നെയും
ഞാന്‍ വേദാന്തിയാകുന്നു
ആഘോഷിക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ച ഓഷോയെ
ഞാന്‍ വീണ്ടും നെഞ്ചിലേക്കെത്തിക്കുന്നു
നിന്റെ ഓര്‍മകളറുക്കാന്‍ ഒരിക്കല്‍
കൂട്ടുവന്ന വാക്കുകളില്‍ പിന്നെയും
നിന്റെ മുഖം നിറയുന്നു
നഗ്നമായ സത്യങ്ങള്‍ എന്നെ
വീണ്ടും പല്ലിളിച്ചു കാട്ടുന്നു
ഇവിടെ നിന്നും ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങേണ്ട-
തെന്റെ മാത്രം ആവശ്യമെന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്നു
അങ്ങനെ ഞാന്‍ സമാധാനിക്കുന്നു
ഞാനാണ് നിന്നെ കൂടുതല്‍ പ്രണയിച്ചതെന്ന്‍
അതിലൂടെ ഞാന്‍ പിന്നെയും ധൈര്യം നേടുന്നു
അങ്ങനെ എന്റെ കണ്ണുനീരിനെ കൂടുതല്‍
നേരം തടഞ്ഞുവെക്കാന്‍ ഞാന്‍ ജയിക്കുന്നു
പിന്നെയും യാത്രകള്‍ നിന്നെ മുന്നിലെത്തിക്കുന്നു
വീണ്ടും വഴികള്‍ക്ക് പുതുമയില്ലാതാകുന്നു
അങ്ങനെ നീയെന്റെ ദുഖവും
കാല്പനികതയുടെ കാതലുമാകുന്നു
എന്റെ മനസ്സിലെ വികലമായ കവിത പോലെ
അംഗഭംഗം വന്ന രാഗങ്ങളാകുന്നു
No comments:
Post a Comment